Η φροντίδα ενός ατόμου με ασθένεια ή αναπηρία μπορεί να προκαλέσει κάποια περίπλοκα συναισθήματα. Μπορεί να έχετε υπέροχες μέρες όταν αισθάνεστε μια βαθιά αίσθηση ικανοποίησης και σύνδεσης. Θα έχετε όμως και δύσκολες μέρες, γεμάτες ενοχές, θλίψη ή θυμό. Ίσως να έχετε συγκρουόμενα συναισθήματα, όπως αγάπη και δυσαρέσκεια, ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν δύο ίδιες εμπειρίες φροντίδας. Αυτό που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα σε ένα άτομο μπορεί να μην αποτελεί πρόβλημα για το άλλο. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει φόρμουλα ή λογική εξήγηση για αυτό που νιώθετε ή πότε θα το νιώσετε. Και δεν υπάρχουν συναισθήματα που «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να έχετε. Τα συναισθήματα προκύπτουν είτε το θέλετε ή είτε όχι.
Βοηθά να γνωρίζετε τα είδη των συναισθημάτων που μπορεί να προκύψουν, πώς να τα αναγνωρίσετε και τι μπορείτε να κάνετε για να τα διαχειριστείτε. Μάθετε περισσότερα στη συνέχεια!
Από το να μην εκτιμάτε μέχρι να αισθάνεστε παγιδευμένοι, το άγχος της φροντίδας μπορεί να προκαλέσει τον θυμό σας. Μπορεί να χάσετε την ψυχραιμία σας ή να φωνάξετε κάτι που συνήθως δεν θα κάνατε.
Τι μπορείτε να κάνετε: Εάν συμβεί, συγχωρήστε τον εαυτό σας. Απομακρυνθείτε εάν θέλετε ή πάρτε μερικές αναπνοές για να βρείτε και πάλι τον εαυτό σας.
Μπορεί να έχετε μια μακρά λίστα ανησυχιών: «Τι γίνεται αν δεν είμαι κοντά όταν κάτι πάει στραβά;», «Τι γίνεται αν κάνω λάθος;». Το άγχος συμβαίνει όταν αισθανόμαστε εκτός ελέγχου. Είναι επίσης μια προειδοποίηση να προσέχετε και να τείνετε στις δικές σας ανάγκες.
Τι μπορείτε να κάνετε: Προσπαθήστε να αποφύγετε την υπερβολική εστίαση στο «τι θα γινόταν αν…». Κρατήστε την προσοχή σας σε πράγματα που μπορείτε να ελέγξετε, όπως να δημιουργήσετε ένα εφεδρικό σχέδιο όταν δεν μπορείτε να είστε κοντά στον ασθενή.
Οι άνθρωποι συνήθως σκέφτονται τη θλίψη όταν κάποιος πεθαίνει, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απώλεια. Όταν κάποιος που φροντίζετε αρρωσταίνει, αλλάζει αυτό το άτομο που γνωρίζετε τόσο καλά, κάτι που επηρεάζει και τη σχέση σας. Αυτή είναι μια απώλεια.
Τι μπορείτε να κάνετε: Ίσως χρειαστεί να θρηνήσετε. Μερικές φορές, θα πρέπει απλώς να κλάψετε. Και αυτό είναι εντάξει. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο το σώμα σας απελευθερώνει αυτήν την πίεση της απώλειας.
Αυτό είναι πολύ οικείο για πολλούς φροντιστές: Ενοχή ότι δεν κάνεις αρκετά, ότι πρέπει να είσαι καλύτερος σε αυτό, ότι απλά θέλεις να τελειώσει. Είναι ένα βάλτος μέσα στον οποίο θα μπορούσατε να βυθιστείτε, αυτό όμως δεν βοηθά εσάς ή τον ασθενή.
Τι μπορείτε να κάνετε: Μην είστε σκληροί με τον εαυτό σας. Εάν αισθάνεστε ότι δεν κάνετε αρκετά, φανταστείτε εάν δεν ήσασταν εκεί – κοιτάξτε τη διαφορά και την συνεισφορά που κάνετε κάθε μέρα!
Ως φροντιστής, κάθε μέρα αντιμετωπίζετε την απώλεια και την αλλαγή. Η θλίψηείναι λογικό και αναμένεται να εμφανιστεί. Εάν δεν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά και νομίζετε ότι μπορεί να έχετε κατάθλιψη, ζητήστε βοήθεια αμέσως.
Τι μπορείτε να κάνετε: Μπορείτε να ξεκινήσετε με το γιατρό σας ή μιλώντας με έναν θεραπευτή. Επίσης, η άσκηση και οι κοινωνικές δραστηριότητες είναι εξαιρετικοί τρόποι αντιμετώπισης της θλίψης και της κατάθλιψης. Παρόλο που δεν επιλύουν το πρόβλημα, σας δίνουν ανακούφιση από το άγχος, ενέργεια, καλύτερη διάθεση και κοινωνική σύνδεση εάν εργάζεστε με άλλους ανθρώπους.
Όταν εστιάζετε στην φροντίδα ως μια θετική εμπειρία και επικεντρώνεστε στα θετικά στοιχεία, βοηθά στην αποφυγή εξουθένωσης και κατάθλιψης. Για παράδειγμα, ίσως νιώθετε: