Η σχιζοφρένεια είναι μια από τις ψυχωσικές διαταραχές /ψυχικές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από δυσκολίες να διακρίνει κάποιος την πραγματικότητα από το μη πραγματικό. Το πρόσωπο μπορεί
έχει αισθήσεις, συναισθήματα ή σκέψεις που
να στρεβλώνουν την άποψη του σχετικά το τι συμβαίνει γύρω του ή μέσα του. Αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων, σε σχέση με άλλους ανθρώπους και την κανονική λειτουργία του ατόμου.
Ψυχωσικές διαταραχές: πάρχουν πολλές ψυχωσικές διαταραχές με συγκεκριμένο συνδυασμό συμπτωμάτων. Η παρανοειδής ψύχωση χαρακτηρίζεται κυρίως από την παρουσία διωκτικών παραληρηματικών ιδεών. Η σχιζοσυναισθηματική ψύχωση, μαζί με θετικά ή αρνητικά συμπτώματα, έχει πιο έντονες διακυμάνσεις της διάθεσης. Οι οξείες ψυχωσικές καταστάσεις μπορούν να έχουν οποιονδήποτε από τους συνδυασμούς των συμπτωμάτων που διαρκούν ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως ένα μήνα κλπ.
Παράγοντες που παίζουν ρόλο στην εμφάνιση σχιζοφρένειας
Πιθανώς, προκαλείται από μια αλληλεπίδραση διαφόρων βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εξασθενημένη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών.
Nευροδιαβιβαστές: είναι ουσίες που μεταφέρουν ωθήσεις μέσα στον εγκέφαλο. Ένα από αυτά, η ντοπαμίνη, παίζει έναν ειδικό ρόλο σε ασθενείς με σχιζοφρένεια.
-Η σχιζοφρένεια μπορεί να αναπτυχθεί ξαφνικά ή σταδιακά.
-Συνήθως συμβαίνει μεταξύ της ηλικίας 15 και 25 ετών. Εμφανίζεται σε περίπου 1% του πληθυσμού σε όλο τον κόσμο.
– Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση, χαμηλή εκπαίδευση, οικογενειακό ιστορικό σχιζοφρένειας, αγχωτικές καταστάσεις όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, βία στην οικογένεια ή το περιβάλλον.
-Η κατανάλωση ψυχοδραστικών παραγόντων μπορεί να προκαλέσει ψυχωτικό επεισόδιο.
– Θεραπεία που περιλαμβάνει τόσο βιολογικές όσο και ψυχοκοινωνικές μέθοδους είναι η καλύτερη επιλογή.
Πηγή: https://www.freepik.com
Ξαφνικά ή σταδιακά – Το άτομο αρχίζει να αλλάζει τη συμπεριφορά του, το οποίο συχνά γίνεται περίεργο, αρχίζει να απομονώνεται, αποτυγχάνει να εκτελεί καθημερινές ή εργασιακές ευθύνες, μπορεί να αρχίσει να μιλά με περίεργο τρόπο ή το περιεχόμενο του λόγου μπορεί να είναι περίεργο. Το περιβάλλον συχνά αναγνωρίζει ότι συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο με το άτομο. Αυτή η κατάσταση μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό πριν εμφανιστούν οποιαδήποτε θετικά συμπτώματα.
Βιολογικές μεθόδοι – Συνήθως, η βιολογική μέθοδος περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιψυχωτικά, τα οποία παίρνουν ως επί το πλείστον μακρό χρονικό διάστημα. Συνήθως πρόκειται για δισκία, αλλά το άτομο με σχιζοφρένεια μπορεί επίσης να δέχεται παρασκευές depot, δηλ. μακράς δράσης αντιψυχωσικά που χορηγούνται μία φορά κάθε δύο εβδομάδες, μηνιαία ή και κάθε τρεις μήνες. Τα φάρμακα συνήθως έχουν αποτέλεσμα σε θετικά συμπτώματα και είναι σχετικά αναποτελεσματικά με τα αρνητικά συμπτώματα. Επιπλέον, τα αντιψυχωσικά μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες όπως ακούσιες κινήσεις, καταστολή και αύξηση βάρους και αυτό μερικές φορές είναι ο λόγος για την άρνηση των ασθενών να τα πάρουν. Μια άλλη πιθανότητα είναι η ηλεκτροσπασματική θεραπεία που σήμερα μπορεί να είναι μια θεραπεία επιλογής σε σπάνιες περιπτώσεις όταν τα συμπτώματα είναι εξαιρετικά σοβαρά και η συνήθης θεραπεία είναι αναποτελεσματική.
Ψυχοκοινωνικές μεθόδοι – Τα αποτελέσματα είναι καλύτερα όταν συνδυάζουμε τη φαρμακευτική αγωγή με την κοινωνική στήριξη μέσα από ψυχοκοινωνικές θεραπείες που προσφέρουν εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων, οικογενειακή θεραπεία, ατομική θεραπεία, επαγγελματική αποκατάσταση και ομάδες αυτοβοήθειας.